When you don't go to the cold

Voor mij is KOU mijn hele leven al een thema, want ik heb ongelofelijk veel last van de kou. Altijd. 

Vanaf september zitten mijn handschoenen in mijn tas en ga ik doorgaans niet zonder kruik op pad. Niet alleen als ik ergens ga logeren, maar ook als ik naar een training, workshop of lezing ga. 

Ik heb de kou eigenlijk altijd als een van mijn grootste vijanden gezien. Voor de tochten naar de woestijn was ik vooral bezig hoe ik de koude nachten kon overleven en ook tijdens mijn pelgrimsetappes was de kou in de nachten mijn grootste zorg en uitdaging. En welke maatregelen ik ook trof, ik heb behoorlijk wat nachten niet geslapen vanwege de kou.

Hoewel het de laatste jaren beter gaat, heb ik heel lang last gehad van de ziekte van Raynaud. Nou ja, ik weet niet of het echt een ziekte is, maar mijn handen konden in een mum van tijd in een hoopje dooie vingers veranderen als de kou 'op mijn handen sloeg'. Soms waren ze binnen tien minuten weer doorbloed, maar soms duurde het ook bijna een uur voordat ze weer tot leven kwamen en vaak had ik daar een warmtebronnetje, zoals een kop thee, voor nodig.

De laatste jaren is er wel verandering in gekomen omdat ik een relatie kreeg met iemand die standaard koud afdouchte ... Daar ben ik een jaar of 8-9 geleden heel voorzichtig mee begonnen en wonderwel vond ik dat al heel snel niet vervelend; al was het het nog wel kort en niet volledig onder de douche ... een beetje afspoelen met de douche in mijn hand was het eigenlijk. 

Toen ik André leerde kennen, vertelde hij dat hij laaiend enthousiast was over Wim Hof. Hij had niet zo lang daarvoor een workshop bij The Ice Man gevolgd, en sindsdien stond André iedere dag zingend onder de koude douche.

Op een grote paddenstoel, rood met witte stippen ...

Ik ben mee gaan doen en sta dus al vijf en een half jaar onder de koude douche en de afgelopen drie jaar ervaar ik dat ik nauwelijks meer last heb van dooie vingers.

Maar sinds ik voor een groot deel in de camper woon, word ik weer geconfronteerd met mijn gevoeligheid voor kou. De kruiken zijn mijn redding nu er nog geen verwarming in onze camper zit en eigenlijk gaat het prima.

Maar toen ik van de week, samen met André, een uitzending van BlackBox today keek en Wim Hof daar te gast was, deed hij een uitspraak die volledig resoneerde en waarvan ik dacht: 'OK, nu ontkom ik er niet meer aan!'

Hij zei een paar keer:

'When you don't go to the cold, the cold comes to you.'

Met andere woorden. Je moet de kou juist opzoeken om er geen last meer van te hebben. 

En over de ziekte van Raynaud zei hij letterlijk: 'Mensen die daar last van hebben, moeten hun handen in een ijsbad doen. Zo simpel is het!'

Opeens voelde ik dat deze woorden van The Ice Man zo waar zijn en dat ik er ook niet meer aan ontkom om er iets mee te doen.

Het is een inzicht dat ik ga koppelen aan eigen ervaringen, waardoor er een eigen wijsheid over de werking van kou zal ontstaan. 

Voor mij betekent dit een radicale verandering. Geen kruiken meer om mijn handen en voeten warm te houden, maar de kou juist opzoeken.

We hebben meteen de daad bij het woord gevoegd. Op dit moment zijn we een paar dagen met de camper in Luxemburg en wandelen we dagelijks door het prachtige Mullerthal. Een plek waar veel water te vinden is. Iedere dag ga ik met mijn handen en voeten het koude water in. Mijn voeten kunnen het wonderwel goed hebben, en met mijn handen ga ik iedere keer vijf seconden langer er in. Pijnlijk is het wel, maar ik ga ervaren wat het op termijn met mijn gevoeligheid voor kou zal doen.

En ik heb nog een besluit genomen: ik ga regelmatig een koud water dip nemen; dus met mijn hele lijf het koude water in. De hele winter door. Het kan niet anders dan dat dit mijn vitaliteit ten goede komt. Eigenlijk gek dat we dit allemaal niet doen. Wim Hof bewijst al tientallen jaren dat werken met kou en ademhaling (iets wat niets kost en altijd voorhanden is) onze vitaliteit enorm vergroot. Maar ja als je het niet weet dan weet je het niet. 

Daarom schrijf ik dit BLOG, want vitaliteit en bewustzijnsontwikkeling zijn twee aspecten van het leven die wat mij betreft samen gaan.

Op een vitaler leven,

Esmeralda 

PS een minimale research naar het fenomeen van Raynaud en wat de reguliere zorg adviseert als je last hebt van deze 'aandoening of ziekte' leverde dit lijstje op:

1. blijf zoveel mogelijk in goed verwarmde ruimtes
2. kleed je warm aan 
3. rook niet
4. beweeg voldoende
5. vermijd stress

Het is duidelijk dat de wijsheid van Wim Hof nog niet is doorgedrongen in de reguliere zorg.